Welcome to Nepal, Poland

Długo nie pisaliśmy ale tyle atrakcji, że nie było czasu;)

Lotnisko w Delhi… inny swiat, i to nie tak jak myślicie tylko „zachód” pełną gębą – przepych, kasa, ogrom przestrzeni, nasz europejskie lotniska się chowają. Napiszemy o tym na końcu przy wylocie do Polski.

Lot do Kathmandu OK, przed lądowaniem widoki  na Himalaje :) Wychodzimy z lotniska i od razu mnóstwo naganiaczy taxówkowych, byliśmy padnięci więc zdecydowaliśmy się na pierwszego lepszego. Że nas jest piątka? Żaden problem, przecież się zmieścimy do jednego auta + kierowca +menager + bagaże :) Klakson i do przodu. Zasada jest prosta: skręcasz w prawo – klakson, skręcasz w lewo – klakson, hamujesz – klakson, przyspieszasz – klakson, wyprzedzasz – klakson, jedziesz prosto – też klakson, tak na wszelki wypadek :) no chyba, że ci ktoś zajedzie to wtedy nie:)

Na początek zdecydowaliśmy się na droższy hotel, żeby odespać podróż i jakoś normalnie przejść problemy żołądkowe, których się spodziewamy (zmiana flory bakteryjnej na miejscową). Łazienka, TV w pokoju, lux, tylko wifi brak :/

Pierwszy posiłek postanowiliśmy zjeść „na ulicy” tak jak miejscowi, żeby szybciej przyzwyczaić nasze organizmy do miejscowego jedzenia, jakiś makaron nakładany łapą, do tego pierożki z takim jakby ziemniaczanym nadzieniem, wszystko podawane na talerzach mytych obok nas w rowie brudną wodą z miski :) dobre było, ale spodziewaliśmy się najgorszego. Okazało się, że nikt nie zachorował, cud ;) Potem trochę pochodziliśmy po turystycznej dzielnicy Thamel i poszliśmy o 16 odsypiać podróż.

Stolica, w której ,mieszkając w ścisłym centrum rano słychać pianie kogutów:)

Następnego dnia jedna z głównych atrakcji Kathmandu – Durbar Squar. W sumie fajnie, trochę mnichów, trochę stup – takich jak z obrazków z Nepalu :)  Pełno naciągaczy, tu kartka, tu plakietka, tu przewodnik, żeby tylko wyciągnąć od białych trochę rupii – ale wszędzie tu tak jest, biały turysta jest uważany za chodzący bankomat; jedynie ok, że nic nie robią nachalnie. Potem kolejny lokalny obiad, tym razem w normalnej knajpie, wszystko dobre i tanio. Kasia nawiązywała kontakty z lokalsami: dyskusje o polityce, wymiana maili, hi-life ;) Na ulicy słyszymy często: grass?, marihuana Poland?:) co ciekawe oni z daleka wiedzą, że my z Polski, twierdza, że to widać, szczególnie po budowie nosów;)  Tego dnia wreszcie zakupiliśmy śpiworki, podróby marki The North Fake;)  ale za tą cenę puchówki w PL się nie kupi :) Potem kolacja, wódeczka i spać.

Kolejnego dnia rano okazało się, że mnie pierwszego dopadły problemy żołądkowe:/
Byliśmy dziś w świątyni małp, w sumie to samo co dzień wcześniej na Durbar, tylko wyżej i z małpami ;) A poważnie to tam wreszcie poczułem taki egzotyke, było dużo miejscowych, święcili jakieś rzeczy, kręcili młynkami modlitewnymi, fajny klimat. Potem pojechaliśmy do pobliskiej miejscowości Boudhnath, gdzie jest jedna z największych stup buddyjskich na świecie. Całe otoczenie w buddyjskich klimatach, stupa naprawdę duża, robi wrażenie, ale miejsce niestety bardzo komercyjne. Ja dalej cierpie, więc szybki powrót do hotelu. Teraz leże na łóżku, pisze tego posta, a za oknem widać najwyższe himalajskie szczyty:)

Pora pożegnać się z Kathmandu. Dziś mieliśmy pobudke o 5 rano i 2 godziny później jechaliśmy już autobusem do Pokhary. 250km i ponad 7h jazdy. A w Pokharze mnóstwo Polaków, nawet miejscowi mówią prawie po Polsku ;) Ogólnie klimat jak w Zakopanym albo w Łebie… jedynie te góry w tle… :)
A jutro spacerek bliżej Annapurny :)

Pozdrawiamy GTW ;)
Maciek

Warszawa-Moskwa-Delhi

Siedze i pisze teraz w samolocie Moskwa-Delhi, bo już się tyle stało po drodze, że trzeba napisać żeby nie zapomnieć…
Zaczęło się wszystko już w Sosnowcu, na dzień dobry nasz pociąg miał 90min opóźnienia, które potem tylko zwiększał i zwiększał... w ostateczności zakupiliśmy w ostatniej chwili po 2h czekania bilety na inny pociąg-okazało się, że jakiś burżujski ;) wszyscy na czarno-biało i pod krawatami… i my :) W Warszawie okazało się, że starych biletów nie można ot tak zwrócić, bo przecież opóźnienie to nie powód (mieliśmy takie adnotacje) – trzeba pisać podanie o reklamację do dyrekcji :)

Na Okęciu meldujemy się z 2godzinnym opóźnieniem, ale braliśmy to pod uwagę więc OK. Przy odprawie bez problemów, nasze za duże bagaże podręczne nikogo nie interesowały, można by przewieźć kilka kilogramów prochów ;)  Tylko Kasia została poddana szczegółowej kontroli, nie wiadomo czy cos znaleziono:) Po dwóch godzinach z małymi turbulencjami wylądowaliśmy w zaśnieżonej Moskwie.

Szybkie przejście transferem, ponowna kontrola, tym razem bez butów ;) Kasia została poddana powtórnej szczegółowej kontroli :) i na kolejny lot. Cena malutkiej mineralnej na lotnisku – 5$ :o Widać już pierwszych Hindusów, nawet robią nam zdjęcia ;)

Mieliśmy lecieć Boeingiem 767, i tak wszędzie pisało; podstawili starego ruskiego Iła 96, mnie się podoba :) Gdy już mieliśmy odlatywać okazało się, że jeden z pasażerów jest tak nawalony, że nie jest w stanie nawet usiedzieć na miejscu, nie mówiąc już chociażby  o zapięciu pasów; nie że agresywny tylko praktycznie nieprzytomny:)  Jego kolega: ”On nie jest pijany, po prostu siedzieliśmy cały dzień na lotnisku i jest bardzo zmęczony” :) . Po kilkudziesięciu minutach i kilku próbach posadzenia faceta na miejscu wróciliśmy pod rękaw i wezwano Milicję. Wynieśli pana siłą we dwójke :) Potem jeszcze wywalili na płytę wszystkie bagaże z luku, poszukując jego bagażu. Współpasażerowie mówią, że tutaj to normalka :) Ogólnie z Moskwy wylecieliśmy z prawie 2godzinnym opóźnieniem. Dla nas to lepiej, mniej czekania w tranzytówce w Delhi na kolejny lot. Teraz ide spać :)

Siedzimy w Delhi na lotnisku, jest wifi więc wreszcie mogę to opublikować. Cały ogromny terminal wyłożony jest wykładziną, szok.Teraz przed nami 4h czekania na lot do Kathmandu.

Pakowanie

spakowany :)
udało się zamknąć w 7kg. Na miejscu dojdzie jeszcze śpiwór który planuję zakupić, ale i tak nie jest źle... gorzej z objętością, wymaganą wysokość plecaka-55cm, osiągne jak upcham wszystko butem na lotnisku, mam nadzieje, że nie będzie problemów.
Pociąg już za niecałe 9h :)

Maciek

przed wyjazdem

Na początku listopada kurier przyniósł paszporty z wizami... Po biletach lotniczych, które w dzisiejszych czasach nie są zbyt "namacalne" to była pierwsza fizyczna oznaka zbliżającego się wyjazdu. Lecimy w piątkę - ja i 4 dziewczyny; wbrew pozorom nie obawiam się tego, czy słusznie - zobaczymy :)
Dzisiaj zakupiłem bilety PKP do Warszawy, na środe na 4:30, masakra - środek nocy, nie wiem jak przeżyję 3 tygodnie porannego wstawania;)
Wszyscy wszystko szykują, kupują, pakują, a ja siedze i nic nie robie, w sumie to już dzisiaj mógłbym jechać - pare rzeczy do plecaka i już. To samo z ilością miejsca, chcemy się spakować tylko w bagaże podręczne, dla mnie te 10kg to aż za dużo, ale zobaczymy jak zaczne pakowanie ;)
Jeszcze tylko kilka dni...

Maciek